typeracer

Oeroeg en ik, spelend en op speurtocht in de wildernis - Oeroeg en ik, gebogen over ons huiswerk, over postzegelverzamelingen en verboden boeken - Oeroeg en ik, onveranderlijk samen, in alle ontwikkelingsstadia van kind tot jonge man. Ik kan wel zeggen dat Oeroeg in mijn leven gebrand staat als een zegel, een merkteken: meer dan ooit op dit ogenblik, nu ieder contact, ieder samenzijn voorgoed tot het verleden behoort. Ik weet niet waarom ik me rekenschap wil geven van mijn verhouding tot Oeroeg, van al wat Oeroeg voor mij betekende en nog betekent. Misschien prikkelt mij zijn onherroepelijk, onbegrijpelijk anderszijn, dat geheim van geest en bloed, dat voor kind en knaap nog geen problemen opwierp, maar dat nu des te kwellender schijnt.